Nie wiadomo, czy angielski filozof Roger Bacon, pisząc w roku 1250 rozprawę o możliwościach lotu człowieka, brał pod uwagę przyszłe śmigłowce, i czy jego przemyślenia trafiły do wyobraźni przyszłych konstruktorów. Pewne jest za to, że to Leonardo daVinci jako pierwszy, opracował aparat, który sposobem działania przypomina współczesne śmigłowce.
Dziś, miłośnicy awiacji mogą cieszyć się z dostępności kursów na pilotów śmigłowców, bowiem szkolenia lotnicze cieszą się coraz większą popularnością.
Niezależnie od tego, czy pilotowaniem śmigłowca chcemy zająć się jako hobbyści, czy jako zawodowi piloci, musimy przejść odpowiednie szkolenie. A po jego ukończeniu otrzymamy stosowną licencję: turystyczną PPL (H), (A) lub zawodową (CPL) o których będzie mowa w dalszej części artykułu.
Zanim to jednak nastąpi, warto wybrać się na lot zapoznawczy, który pozwoli zorientować się we własnych możliwościach w zakresie predyspozycji do bycia pilotem. W czasie takiego lotu – będąc pod opieką instruktora – będziemy mieli okazję obserwować nie tylko reakcje swojego organizmu na lot, ale także wskazania przyrządów i podstawowe manewry, jakie wykonuje śmigłowiec podczas lotu (m.in. start, lądowanie, nauka zakrętów, loty po prostej).
Szkolenie teoretyczne – wstęp do szkolenia praktycznego
Na szkoleniu teoretycznym przyszłemu pilotowi śmigłowca zostaną przekazane informacje z podstaw pilotażu, meteorologii, nawigacji, prawa lotniczego, zasad lotu, łączności. Omówione zostaną także procedury operacyjne i ogólna wiedza o budowie i działaniu śmigłowca, a także zasady pracy przyrządów pokładowych.
Szkolenie teoretyczne jest wstępem, który musi przejść każdy przyszły pilot, aby móc przystąpić do drugiego etapu szkolenia – praktycznego.
Badanie lotniczo-lekarskie
Ponadto, niezależnie od tego, czy chcemy zdobyć licencję turystyczną czy zawodową, musimy także przejść badania lekarskie.
W I klasie zdrowia – kandydaci na pilotów do 39 roku życia – badania okresowe wykonują co 12-miesięcy. Natomiast po ukończeniu 40 roku życia – co 6 miesięcy.
W II i III klasie zdrowia - przyszli piloci, do 29 roku życia – badania wykonują co 5 lat. A w przedziale wiekowym od 30 – 49 lat – co dwa lata, zaś po ukończeniu 50 lat – co 12 miesięcy.
Chorobą, która bezwzględnie wyklucza możliwość zostania pilotem śmigłowca jest cukrzyca, która wymaga przyjmowania insuliny.
Licencji nie zdobędą także osoby, które przyjmują leki psychotropowe.
Licencja PPL (H) lub (A)
Kandydaci, którzy zaliczyli szkolenie teoretyczne i zdali egzamin, mogą teraz przystąpić do części praktycznej i zdobyć upragnioną licencję.
Licencja PPL ( z ang. Private Pilot License), może być wydana na śmigłowce (helikoptery) – oznaczona jest symbolem H, a licencja samolotowa symbolem A. Podczas szkolenia praktycznego przyszły pilot śmigłowca wykonuje minimum 45 godzin lotu w powietrzu, a także kilka godzin na symulatorze lotu. Aby zdobyć taką licencję, od kandydata wymaga się ukończenia 2 klas gimnazjum, 16 lat oraz przejścia badań lotniczo-lekarskich II klasy.
Licencja CPL (A) lub (H)
Po uzyskaniu licencji PPL, jeżeli chcemy zawodowo zajmować się pilotażem – przystępujemy do zdobycia licencji CPL ( z ang. Commercial Pilot License).
Kandydaci muszą mieć ukończone 18 lat, legitymować się średnim wykształceniem oraz I klasą badań lotniczo-lekarskich wymaganych dla personelu lotniczego.
Posobnie jak w przypadku licencji PPL, licencję CPL możemy uzyskać na śmigłowce (H) oraz samoloty (A).
Na koniec szczypta historii
Pierwszy, dopracowany technicznie śmigłowiec, który wzbił się w powietrze to Vought-Sikorsky VS 300 z jednym wirnikiem nośnym i śmigłem ogonowym.
Igor Sikorski skonstruował go w Stanach Zjednoczonych w latach 40-tych ubiegłego stulecia.
Współczesna flota śmigłowców, z całą pewnością spełni oczekiwania zarówno hobbystów, jak i zawodowych pilotów.
